Costa Rica sucks

D: Mijn nicht Martine mailde me dat ik niet meer zulke jaloersmakende reisverslagen moet schrijven en gewoon naar Drenthe of desnoods Frankrijk op vakantie moet gaan. Vandaar dat ik dit 2de verslag zo negatief mogelijk zal houden voor jullie. Allereerst zit ik na 2 weken onder de muggen en mieren beten. Met ruim 70 beten (bij 70 ben ik gestopt met tellen), hebben mijn benen nu wat weg van een maanlandschap. Daarnaast word ik vaak midden in de nacht wakker van brulapen, kikkers en krekels in de jungle. Erg vervelend natuulijk. En dan ook nog eens regelmatig en vrijwillig om 5 uur ‘s morgens moeten opstaan voor een boottocht door de jungle of iets dergelijks. Of ik rijd over een hobbel weggetje en zegt Thijs wijzend naar de afgrond: ‘Hey Dieuw, als je nu een stuurfoutje maakt dan zijn we er echt geweest…’. Ook spreken de meeste mensen hier net zoveel Engels als dat wij Spaans spreken. En gebarentaal kost veel energie hoor ;). En dan nog niet over het eten gesproken, iedere dag rijst met bonen en een vaag drankje van één of andere tropische plant. Daarnaast heeft Thijs nog geen ‘Schaarbek’ (soort vogel) gezien en daar baalt hij onwijs van (ik dan weer niet). In Monteverde (gelegen in de bergen) hebben we alleen maar regen gehad en heeft het fototoestel van Thijs het loodje gelegd door vocht. Snel doorgereden naar Rincon de la Vieja, waar door de regen het National Park was afgesloten. We hebben ons vermaakt in de lokale bistro met een biertje, zittend op oude paarden zadels, vastgeschroefd op het onderstel van een kruk. Op teenslippers zijn we naar een waterval gelopen, naja gegleden. Ik zat zo vastgezogen met mijn slipper in de drek dat die nu stuk is. Hierna doorgereden naar Penas Blancas, de grens over naar Nicaragua. Onze huur jeepie (Suzuki Jimmy) ingeleverd en met de bus verder naar Granada. Granada is de 3de stad van Nicaragua en telt zo’n ruim 92.000 inwoners. Gesticht in 1524 is het de oudste stad van Midden-Amerika. Veel oude kolonialen gebouwen en tevens kleurrijk. Iedere familie schildert het huis in hun familie kleur. We hebben hier zelf sigaren mogen maken, en gelijk een voorraadje ingeslagen voor als jullie eens een ‘Nica’ sigaartje bij ons willen komen roken. Daarnaast zijn we veel lijmsnuivende en bedelende straatkinderen tegengekomen. Één jongetje bedelde om geld en gebaarde dat hij zo’n honger had toen we zaten te eten. Ik had toch geen trek meer en gebaarde dat hij bij ons aan tafel kon komen zitten en mijn salade mocht op eten. Binnen no time had hij het bord leeg geschrokt. ‘s avonds zagen we hem op straat liggen slapen.

Thijs: De 2e dag in Granada met een gids in een rijtuig door de stad gereden. Na de spraakwaterval van deze gids weten we waarschijnlijk meer over de stad dan de gemiddelde inwoner. Die middag hebben we een uurtje over de Mercado gelopen. Deze levendige markt, voor met name de arme, is een wirwar aan straatjes, soms ook overdekt waar van alles te koop is. Aan het begin van de avond besloten we even wat te gaan drinken in een Europese bar. Eigenlijk hadden we gelijk spijt, veel te duur, slechte muziek en slechte service, bah. Om dit te compenseren hebben we op straat gegeten, bij een stevig oud vrouwtje die (al zachtjes zingende) uit een handkar rijst met kip verkocht. Voor een paar dollar samen heerlijk gegeten op een paar plastic stoelen (midden op een plein) die om haar stalletje heen stonden. Die avond hebben we in een het culturele centrum van de stad een gratis concert meegepakt van een Taiwanese folkloristische band, tja weer eens wat anders!
De dag naar Fortuna/Arenaal was een lange reisdag. Tot de grens met de Ticabus en daarna weer de huur Jeep opgehaald. Vooral het grensgebied tussen beide landen was een tijdrovend proces. Bus in, bus uit, immigratie papieren, bus in, bus uit, weer een stempel, koffers openen en controle tussen de vieze onderbroeken. We waren binnen ’t uur de grens over, maar vrachtwagens doen er 1 a 3 dagen over om de grens te passeren tussen Costa Rica en Nicaragua. Aangekomen in Fortuna wachtte ons een oase aan natuur waarin we ons terugtrokken in een heerlijke lodge. De volgende dag hadden we weer een druk programma. Die ochtend om 5 uur opgestaan om met een gids vogels te spotten. Eindelijk Toekans! Die middag hebben we met een andere gids een hike op de vulkaan Arenaal gedaan. Deze vulkaan is één van de actiefste ter wereld. In 1968 is de laatste grote uitbarsting geweest waarbij 2 dorpen zijn verwoest. Enkele jaren geleden zijn er nog mensen omgekomen vanwege de hitte wolken die soms vrij komen. We hebben tot na zonsondergang gewacht of we nog lava konden zien maar helaas geen lava. Wel 1 kleine uitbarsting van stof en stenen. Die avond hebben we doorgebracht in een heerlijke hotspring dus toch nog genoten van de vulkanische temperaturen! Via één overnachting in Puerto Viejo Sarapique zijn we gisteren aangekomen in Tortoguero. Daar meer over in het laatste verslag.

D:Kortom Martine, dat hele gereis in Costa Rica en Nicaragua is eigenlijk maar heel vervelend allemaal. Drenthe is veel mooier!
Kris, voor jou is CS wel het ideale land, zeker met je nieuwe fototoestel!
Marti, op mijn lijstje staat nog schildpadden kijken en Thijs zijn verrekijker afpakken ;)
Daan en Siem, een fotocursus bij smitinbeeld.nl en het fototoestel van je moeder lenen is mijn advies.
Gerard, Thijs baalt en komt het liefst terug om eens een visarend bij ons in ’t veld te zien
Nancy, hopelijk krijg je je krantje nog uit vandaag (!), wel erg veel tekst dit keer.
Inge, bedankt voor de tip, Manual Antonio, errug mooi ja! 5 jaar geleden? Toen kwam hier ’t toerisme pas goed op gang, you early adopter!
Anneke, jij bent echt mijn aller trouwste lezer volgens mij! :)
Linda, dotjes ja, maar ze maken een herrie!!
Rosie, het krioeeeeeelt hier van de beesten!


Foto’s (27), knip en plak de volgende link in je webbrowser: http://www.mijnalbum.nl/Album=EC4AAUTE

Liefs, T&D