Beat the Heat, 48 degrees!
Door: Dieuwke
Blijf op de hoogte en volg Dieuwke
19 November 2009 | Australië, Cairns
“You van do all the things that you like to do, all around upside down pick a part that’s new. So what’s new to you? ” [Stereophonics]
Australia is new to me! Alleen reizen is nieuw voor mij en alles wat ik hier zie, doe en zelfs eet is weer nieuw. Het blijft leuk. Weer een nieuw land, en weer een nieuwe cultuur.
De overgang van Indonesië naar Australië is groot. In Indonesië verliepen bijv. de onderhandelingen voor een taxi vaak moeizaam. De chauffeurs vragen altijd meer dan het dubbele van de prijs dan de locals betalen. Ze proberen je een fix price aan te smeren, terwijl het met de taximeter veel goedkoper is. Dus continue het onderhandelspelletje spelen; zeggen dat de meter aan moet of nog onder de helft van hun prijs bieden, dan weglopen, en als ze je terug roepen weet je dat je goed zit. Maar na dit circus is het nog spannend of de taxichauffeur de bestemming wel kent, en of hij stiekem geen omwegen maakt zodat hij meer verdient. Je zit nooit helemaal ontspannen, belazeren je ze nou of niet? In Bali zette de Hindoe taxichauffeur de auto ineens aan de kant en zei : ‘sorry, wacht hier even, ben zo weer terug!’ ‘Wat gaat die kerel nou weer doen…’ dachten we. Hij liep naar een altaar langs de weg, ging bidden en klom weer achter het stuur maar nu met een groene stip tussen z’n ogen. We kijken nergens meer van op! En dan is Australië echt als thuis komen. Geen gedoe met de taxi. Geen taalproblemen meer. Alles is perfect geregeld, het hele land is ingesteld op de backpacker. Gratis shuttle bussen, overal duidelijke informatie, goed openbaar vervoer en vele boekingskantoortjes waardoor terplekke uitstapjes, gehele tours en onderkomen regelen een eitje is. Een kind van 13 die 3 woorden Engels spreekt zal zich hier nog kunnen redden. Dus als je plannen hebt om eens naar Australië te gaan, boek alleen een vliegticket.
In Indonesië heb ik nog een handlezing gehad (ik krijg 2 kinderen en word ouder dan 60) en werd ik ‘voorgoed genezen’ van m’n rugklachten door handoplegging op mijn rug. Door het wegvegen van negatieve energie uit mijn rug zou ik er nu vanaf moeten zijn, JAAAA JA!!! Euhm! Ook verhalen over grootvaders die bladeren in geld veranderen heb ik ook maar over me heen laten komen. Openstaan voor hun cultuur en verhalen, wat geïnteresseerde vragen stellen en daarna het mijne er van denken. Nu ben ik in 1 klap in een nuchtere wereld beland. Een open, vriendelijke en relaxte sfeer. Dat is Australië. Je voelt inderdaad meteen dat dit het veiligste land in de wereld is om te reizen. Geen panisch gevoel meer van het verstoppen van je paspoort en pasjes onder je kleding, of ongezien je geld wegstoppen na het pinnen. Natuurlijk let je ook hier op je spullen, maar het is toch anders. Toen ik net op het vliegveld in Darwin was aangekomen leerde ik 2 Engelse meiden kennen. Ze gingen even wat vragen bij de infobalie en vroegen of ik op hun tassen wilde letten. Hun mobieltjes en Ipods lieten ze gewoon op tafel liggen. Ik was ZO verbaasd, oja… dat kan hier dus gewoon! Was ik even niet meer gewend. Eva (mijn tante) gaf me de tip om tijdens het reizen mensen om je heen even goed te observeren, je kunt dan vaak snel de situatie van je omgeving inschatten. Het werkt en het is leuk. We liepen in Jakarta op een trap omhoog, en passeerden een jochie van ong. 11 jaar, die in m’n kontzak prikte met z’n vinger om te voelen of ik een portemonnee in m’n kontzak had. Alsof ik het wist sloeg ik direct naar achter, de klap was recht in z’n gezicht, wat niet m’n bedoeling was. Hij keek me heel brutaal aan alsof het de normaalste zaak van de wereld was. Een zelfde soort geval op het station in Mongolië, hier waren we al gewaarschuwd dat toeristen altijd klos zijn. Ik zag een jongen naar Siem d’r backpack kijken, en verdacht achter d’r langs lopen. Een boze blik hielp, maar ik stond versteld van zijn brutale blik terug. Hij wist wat ik dacht en ik wist wat hij dacht. Schooiers! In Australië heerst er een totaal andere sfeer, echt westers. 60.000 jaar geleden vestigden de Aboriginals (vanuit Azië) zich in Australië. Ze creëerden hun eigen nomadische manier van bestaan, en speelden goed in op het klimaat en geografische condities. Zij bedachten de boemerang en de speer. Ze leefden in groepen van 50 tot 100 mensen met hun eigen typische waarden en normen waar ik ondertussen veel over heb geleerd. In 1616 zeilde de Nederlander Dirk Hartog vanuit A’dam als eerste Europeaan naar Australie. In 1688 zette pas de eerste Engelsman voet op Australische bodem, dit blijft leuk om te zeggen tegen mijn Engelse medereizigers :). Maar de Engelsen kregen het wel voor elkaar om hun ontdekking om te zetten in een economisch voordeel. In 1770 claimden ze de oostkust van Australië en noemde het ‘New South Wales’.
Dus tot op de dag van vandaag spreekt men hier Engels, rijden ze links, gebruiken ze een Engels regering systeem en heerst er dus een westerse cultuur. De Aboriginals waren overdonderd, en werden vanaf dien onderdrukt.
M’n vlucht Bali – Darwin ging perfect. Ik kwam om 3 uur in de nacht aan in Darwin. Een taxi of bus nemen was nog geen optie, omdat de hostels nog niet open zijn. Dus ik rolde mn matje uit en heb op de grond geslapen op het vliegveld. De Engelse meiden hadden wel al een hostel geregeld, dus ik kon een taxi met hun delen en ik had meteen een slaapplek! In het hostel lag ik op een kamer met 6 andere meiden. Zo had ik al snel leuk contact met een paar meiden, en zijn we Darwin gaan verkennen. We liepen langs de kust in het park, en hier zag ik de eerste Aboriginals. Ze waren dronken en schreeuwden allerlei onzin over blanken naar ons. Even later zag ik een politiewagen met een stalen kooi achterop. Nieuwsgierig keek ik naar binnen om te kijken hoe groot de tijger of krokodil zou zijn, maar ze hadden een Aboriginal gevangen. Een bezoek aan de supermarkt in Darwin was een feestje voor mij. Ik ging helemaal uit m’n dak toen ik bruin brood en pindakaas had gevonden! Bij de kassa standaard: ‘Hi Darling, how are you today?’ En ‘what did you do today?’. Uhh, jeej wat aardig, willen ze dat nou echt weten?
De eerste 2 weken was ik in the ‘Outback’, het noorden en midden van Australie. Veel van dit land is nu weer in eigendom van de Aboriginals, vele van deze plaatsen heb ik bezocht. Zoals het National Kakadu Park, dat is net zo groot als Nederland. (Australie is net zo groot als Europa). En het Litchfield park. Hier zijn nog Aboriginal muur tekeningen te zien van zo’n 20.000 jaar oud. Tussen Darwin (het noorden) en Alice Springs (midden) tot het zuiden loopt 1 weg, met maar 2 bochten erin, de Stuart Highway. Ik had een 9 daagse tour geboekt om naar Alice Springs af te reizen. Heb op deze manier veel leuke mensen leren kennen, het was 1 groot feest in de bus! Allemaal mensen van mijn leeftijd, met hetzelfde doel: gezelligheid en veel zien van het land. Eerst 2 dagen naar het Kakadu National Park geweest. Hier veel geleerd over het bestaan van de Aboriginals. Heb leren speerwerpen, tassen maken van riet, op een didgeridoo gespeeld en hun typische volksdans aangeleerd. Toen we kennis met ze maakten werden we traditioneel ingewijd, de goede man nam een slok water en spuugde het uit over je hoofd. We waren verbaasd en overdonderd:). Tijdens een boottocht op de Mary River hebben we krokodillen gezien van wel 4m, alleen zagen we niet meer dan hun hoofd in het water. Hier veel vel gekleurde vogels gezien, o.a. de blauwe Kookaburru die maakt een lachend geluid en de Jabirus (Dit even om Thijs (de vogelaar) gerust te stellen dat ik hier niet ook alles een ‘meeuw’ noem).
‘Het ‘echte pure’ Australië, de wildernis en de woestijn, moet je gezien hebben want zo ziet het grootste gedeelte van mijn land eruit!’ Zei een Australiër tegen me in de trein vanuit Moskou. Ben nu zo blij dat ik heb besloten om niet alleen de oostkust te doen (wat de meeste mensen doen) maar om ook door de woestijn naar het midden van het land te reizen. ‘The Red Centre’ is overweldigend, heet, leeg, rood, droog en wild. Je komt soms een uur geen auto tegen, daarom kan de chauffeur zich ook permitteren om iedere tegenligger te groeten. Soms zie je een Emu, wilde paarden, of een Kangeroe langs de weg. Ik vroeg aan de chauffeur of hij wel eens een kangoeroe had doodgereden, 2 seconden later reed hij er 1 aan, in 1 klap dood. De vraag of hij wel eens met een bus vol mensen gestrand was midden in de woestijn heb ik toen maar voor me gehouden. Je hebt er geen telefonisch bereik en je moet er geen autopech krijgen in die hitte. Onderweg veel gedaan. O.a. gekanood in the Katherine Gorge, het eerste internationale vliegveld gezien, langs de beroemde flying doctors gereden, Devils Marbles bezocht en uiteraard Ayers Rock en de King’s Canyon waren hoogtepunten. Ayers Rock is een mega grote berg, een heilige plek van de Aboriginals. We zijn er omheen gelopen, een wandeling van 3 uur, de kleur van de berg veranderd gedurende dag, erg mooi. De klim omhoog was gesloten, want om 6 uur in de ochtend was het al boven de 30 graden en een paar uur later 48 graden. Deze november maand is de heetste sinds 118 jaar in Australie, nu weet ik pas wat hitte inhoudt! Ondanks de hitte en scherpe zon ben ik nog niet echt bruin geworden, want in China had ik per ongeluk ´Whitening´ zonnebrand crème gekocht, tja daar doen ze er echt alles aan om geen tintje te krijgen. Het spul werkt dus echt.
We sliepen gedurende de tour steeds op een andere camping. 2 keer buiten geslapen onder de sterrenhemel. Nog nooit zoveel sterren gezien! Alleen zijn er wel dingo’s en slangen, dus het duurde even voordat ik de slaap kon vatten. Oja en ik heb kameel en kangoeroe vlees gegeten, raar idee, maarja ik moest eten wat de pot schaft. Lunch en avondeten voorbereiden deden we met elkaar, net 1 grote familie. Vervelend om dan weer afscheid te nemen als je zoveel lol met elkaar hebt gehad.
Het alleen reizen vind ik super leuk, je maakt veel sneller contact met andere mensen. En omdat er veel mensen hier alleen reizen zoek je elkaar snel op en zo weet je nooit met wie je ‘s avonds naar het cafe gaat, een rondje in de stad gaat wandelen, of met wie je eten gaat koken in het hostel, echt leuk!
Nu ben ik in Cairns en ga beginnen aan mijn reis langs de oostkust. Heb er zin in, wat een prachtig land!
Klik hier voor foto’s : http://www.mijnalbum.nl/Album=XR3L7QIB
Cheers Love!
Australia is new to me! Alleen reizen is nieuw voor mij en alles wat ik hier zie, doe en zelfs eet is weer nieuw. Het blijft leuk. Weer een nieuw land, en weer een nieuwe cultuur.
De overgang van Indonesië naar Australië is groot. In Indonesië verliepen bijv. de onderhandelingen voor een taxi vaak moeizaam. De chauffeurs vragen altijd meer dan het dubbele van de prijs dan de locals betalen. Ze proberen je een fix price aan te smeren, terwijl het met de taximeter veel goedkoper is. Dus continue het onderhandelspelletje spelen; zeggen dat de meter aan moet of nog onder de helft van hun prijs bieden, dan weglopen, en als ze je terug roepen weet je dat je goed zit. Maar na dit circus is het nog spannend of de taxichauffeur de bestemming wel kent, en of hij stiekem geen omwegen maakt zodat hij meer verdient. Je zit nooit helemaal ontspannen, belazeren je ze nou of niet? In Bali zette de Hindoe taxichauffeur de auto ineens aan de kant en zei : ‘sorry, wacht hier even, ben zo weer terug!’ ‘Wat gaat die kerel nou weer doen…’ dachten we. Hij liep naar een altaar langs de weg, ging bidden en klom weer achter het stuur maar nu met een groene stip tussen z’n ogen. We kijken nergens meer van op! En dan is Australië echt als thuis komen. Geen gedoe met de taxi. Geen taalproblemen meer. Alles is perfect geregeld, het hele land is ingesteld op de backpacker. Gratis shuttle bussen, overal duidelijke informatie, goed openbaar vervoer en vele boekingskantoortjes waardoor terplekke uitstapjes, gehele tours en onderkomen regelen een eitje is. Een kind van 13 die 3 woorden Engels spreekt zal zich hier nog kunnen redden. Dus als je plannen hebt om eens naar Australië te gaan, boek alleen een vliegticket.
In Indonesië heb ik nog een handlezing gehad (ik krijg 2 kinderen en word ouder dan 60) en werd ik ‘voorgoed genezen’ van m’n rugklachten door handoplegging op mijn rug. Door het wegvegen van negatieve energie uit mijn rug zou ik er nu vanaf moeten zijn, JAAAA JA!!! Euhm! Ook verhalen over grootvaders die bladeren in geld veranderen heb ik ook maar over me heen laten komen. Openstaan voor hun cultuur en verhalen, wat geïnteresseerde vragen stellen en daarna het mijne er van denken. Nu ben ik in 1 klap in een nuchtere wereld beland. Een open, vriendelijke en relaxte sfeer. Dat is Australië. Je voelt inderdaad meteen dat dit het veiligste land in de wereld is om te reizen. Geen panisch gevoel meer van het verstoppen van je paspoort en pasjes onder je kleding, of ongezien je geld wegstoppen na het pinnen. Natuurlijk let je ook hier op je spullen, maar het is toch anders. Toen ik net op het vliegveld in Darwin was aangekomen leerde ik 2 Engelse meiden kennen. Ze gingen even wat vragen bij de infobalie en vroegen of ik op hun tassen wilde letten. Hun mobieltjes en Ipods lieten ze gewoon op tafel liggen. Ik was ZO verbaasd, oja… dat kan hier dus gewoon! Was ik even niet meer gewend. Eva (mijn tante) gaf me de tip om tijdens het reizen mensen om je heen even goed te observeren, je kunt dan vaak snel de situatie van je omgeving inschatten. Het werkt en het is leuk. We liepen in Jakarta op een trap omhoog, en passeerden een jochie van ong. 11 jaar, die in m’n kontzak prikte met z’n vinger om te voelen of ik een portemonnee in m’n kontzak had. Alsof ik het wist sloeg ik direct naar achter, de klap was recht in z’n gezicht, wat niet m’n bedoeling was. Hij keek me heel brutaal aan alsof het de normaalste zaak van de wereld was. Een zelfde soort geval op het station in Mongolië, hier waren we al gewaarschuwd dat toeristen altijd klos zijn. Ik zag een jongen naar Siem d’r backpack kijken, en verdacht achter d’r langs lopen. Een boze blik hielp, maar ik stond versteld van zijn brutale blik terug. Hij wist wat ik dacht en ik wist wat hij dacht. Schooiers! In Australië heerst er een totaal andere sfeer, echt westers. 60.000 jaar geleden vestigden de Aboriginals (vanuit Azië) zich in Australië. Ze creëerden hun eigen nomadische manier van bestaan, en speelden goed in op het klimaat en geografische condities. Zij bedachten de boemerang en de speer. Ze leefden in groepen van 50 tot 100 mensen met hun eigen typische waarden en normen waar ik ondertussen veel over heb geleerd. In 1616 zeilde de Nederlander Dirk Hartog vanuit A’dam als eerste Europeaan naar Australie. In 1688 zette pas de eerste Engelsman voet op Australische bodem, dit blijft leuk om te zeggen tegen mijn Engelse medereizigers :). Maar de Engelsen kregen het wel voor elkaar om hun ontdekking om te zetten in een economisch voordeel. In 1770 claimden ze de oostkust van Australië en noemde het ‘New South Wales’.
Dus tot op de dag van vandaag spreekt men hier Engels, rijden ze links, gebruiken ze een Engels regering systeem en heerst er dus een westerse cultuur. De Aboriginals waren overdonderd, en werden vanaf dien onderdrukt.
M’n vlucht Bali – Darwin ging perfect. Ik kwam om 3 uur in de nacht aan in Darwin. Een taxi of bus nemen was nog geen optie, omdat de hostels nog niet open zijn. Dus ik rolde mn matje uit en heb op de grond geslapen op het vliegveld. De Engelse meiden hadden wel al een hostel geregeld, dus ik kon een taxi met hun delen en ik had meteen een slaapplek! In het hostel lag ik op een kamer met 6 andere meiden. Zo had ik al snel leuk contact met een paar meiden, en zijn we Darwin gaan verkennen. We liepen langs de kust in het park, en hier zag ik de eerste Aboriginals. Ze waren dronken en schreeuwden allerlei onzin over blanken naar ons. Even later zag ik een politiewagen met een stalen kooi achterop. Nieuwsgierig keek ik naar binnen om te kijken hoe groot de tijger of krokodil zou zijn, maar ze hadden een Aboriginal gevangen. Een bezoek aan de supermarkt in Darwin was een feestje voor mij. Ik ging helemaal uit m’n dak toen ik bruin brood en pindakaas had gevonden! Bij de kassa standaard: ‘Hi Darling, how are you today?’ En ‘what did you do today?’. Uhh, jeej wat aardig, willen ze dat nou echt weten?
De eerste 2 weken was ik in the ‘Outback’, het noorden en midden van Australie. Veel van dit land is nu weer in eigendom van de Aboriginals, vele van deze plaatsen heb ik bezocht. Zoals het National Kakadu Park, dat is net zo groot als Nederland. (Australie is net zo groot als Europa). En het Litchfield park. Hier zijn nog Aboriginal muur tekeningen te zien van zo’n 20.000 jaar oud. Tussen Darwin (het noorden) en Alice Springs (midden) tot het zuiden loopt 1 weg, met maar 2 bochten erin, de Stuart Highway. Ik had een 9 daagse tour geboekt om naar Alice Springs af te reizen. Heb op deze manier veel leuke mensen leren kennen, het was 1 groot feest in de bus! Allemaal mensen van mijn leeftijd, met hetzelfde doel: gezelligheid en veel zien van het land. Eerst 2 dagen naar het Kakadu National Park geweest. Hier veel geleerd over het bestaan van de Aboriginals. Heb leren speerwerpen, tassen maken van riet, op een didgeridoo gespeeld en hun typische volksdans aangeleerd. Toen we kennis met ze maakten werden we traditioneel ingewijd, de goede man nam een slok water en spuugde het uit over je hoofd. We waren verbaasd en overdonderd:). Tijdens een boottocht op de Mary River hebben we krokodillen gezien van wel 4m, alleen zagen we niet meer dan hun hoofd in het water. Hier veel vel gekleurde vogels gezien, o.a. de blauwe Kookaburru die maakt een lachend geluid en de Jabirus (Dit even om Thijs (de vogelaar) gerust te stellen dat ik hier niet ook alles een ‘meeuw’ noem).
‘Het ‘echte pure’ Australië, de wildernis en de woestijn, moet je gezien hebben want zo ziet het grootste gedeelte van mijn land eruit!’ Zei een Australiër tegen me in de trein vanuit Moskou. Ben nu zo blij dat ik heb besloten om niet alleen de oostkust te doen (wat de meeste mensen doen) maar om ook door de woestijn naar het midden van het land te reizen. ‘The Red Centre’ is overweldigend, heet, leeg, rood, droog en wild. Je komt soms een uur geen auto tegen, daarom kan de chauffeur zich ook permitteren om iedere tegenligger te groeten. Soms zie je een Emu, wilde paarden, of een Kangeroe langs de weg. Ik vroeg aan de chauffeur of hij wel eens een kangoeroe had doodgereden, 2 seconden later reed hij er 1 aan, in 1 klap dood. De vraag of hij wel eens met een bus vol mensen gestrand was midden in de woestijn heb ik toen maar voor me gehouden. Je hebt er geen telefonisch bereik en je moet er geen autopech krijgen in die hitte. Onderweg veel gedaan. O.a. gekanood in the Katherine Gorge, het eerste internationale vliegveld gezien, langs de beroemde flying doctors gereden, Devils Marbles bezocht en uiteraard Ayers Rock en de King’s Canyon waren hoogtepunten. Ayers Rock is een mega grote berg, een heilige plek van de Aboriginals. We zijn er omheen gelopen, een wandeling van 3 uur, de kleur van de berg veranderd gedurende dag, erg mooi. De klim omhoog was gesloten, want om 6 uur in de ochtend was het al boven de 30 graden en een paar uur later 48 graden. Deze november maand is de heetste sinds 118 jaar in Australie, nu weet ik pas wat hitte inhoudt! Ondanks de hitte en scherpe zon ben ik nog niet echt bruin geworden, want in China had ik per ongeluk ´Whitening´ zonnebrand crème gekocht, tja daar doen ze er echt alles aan om geen tintje te krijgen. Het spul werkt dus echt.
We sliepen gedurende de tour steeds op een andere camping. 2 keer buiten geslapen onder de sterrenhemel. Nog nooit zoveel sterren gezien! Alleen zijn er wel dingo’s en slangen, dus het duurde even voordat ik de slaap kon vatten. Oja en ik heb kameel en kangoeroe vlees gegeten, raar idee, maarja ik moest eten wat de pot schaft. Lunch en avondeten voorbereiden deden we met elkaar, net 1 grote familie. Vervelend om dan weer afscheid te nemen als je zoveel lol met elkaar hebt gehad.
Het alleen reizen vind ik super leuk, je maakt veel sneller contact met andere mensen. En omdat er veel mensen hier alleen reizen zoek je elkaar snel op en zo weet je nooit met wie je ‘s avonds naar het cafe gaat, een rondje in de stad gaat wandelen, of met wie je eten gaat koken in het hostel, echt leuk!
Nu ben ik in Cairns en ga beginnen aan mijn reis langs de oostkust. Heb er zin in, wat een prachtig land!
Klik hier voor foto’s : http://www.mijnalbum.nl/Album=XR3L7QIB
Cheers Love!
-
19 November 2009 - 10:54
Ingeborg:
Hi Dieuwke,
Geweldig verhaal weer hoor! Krijg wel lichtelijk de kriebels om ook op reis te gaan als ik naar buiten kijk in het natte en winderige Nederland van dit moment!
Groetjes, Ingeborg -
19 November 2009 - 11:32
Nancy:
Hee Dieuwke,
Wat heerlijk om weer je verhalen te mogen volgen. Wat heb je al enorm veel beleefd en geleerd! Verstandig dat je geen gekke vragen meer aan de buschauffeur gesteld hebt ;-)
groetjes,
Nancy -
19 November 2009 - 16:25
Anoek:
Leuk leuk leuk weer! En wat een foto's!! zoo gaaf! De natuur is echt super mooi zo te zien! Genietse nog! Ik vlieg zelf 27 januari naar Melbourne om een maandje te chillen! Ik ga ook alleen, maar ga vrienden bezoeken en verder een beetje rondkijken. Kom je daar ook nog? Dan hoor ik graag de ervaringen!
Maare een local in een kooi? wat is dat nou weer! RAAAAAAAAARRR
xxx -
19 November 2009 - 16:38
Gerda:
ondanks dat Simone weer thuis is, blijf ik de wbj.nu verslagen erg leuk vinden. Hopelijk volgen er nog veel! -
19 November 2009 - 16:47
Tiny:
Wat een vehaal weer gezellig het is een tijdje terug maar je beleefd wel een heleboel .Geniet er van groetjes Steef en Tiny
-
19 November 2009 - 18:34
Betsie Neijzing:
Hallo Dieuwke,
Leuk om alles zo met je mee te beleven. Alleen als ik jouw lappen tekst dan lees zijn mijn berichtjes maar iene mienie (maar wie het kleine niet eert....) Onwijs hoe veel je kan meemaken (alleen wij hebben sintmaarten en dat is geloof ik wel weer uniek in de wereld en natuurlijk is Sinterklaas weer in ons land) Meid geniet ervan en stuur wat zon over.
Liefs Bets en haar mannen -
19 November 2009 - 20:42
Christine:
Hé Diew,
Klinkt super allemaal! Geniet, geniet en Geniet!!
Dikke knuffels uit Amsterdam
-
19 November 2009 - 21:42
Anneke Jelsma:
Hallo Dieuwke,
Ik heb weer genoten.
Wat een leuk verhaal en prachtige foto's.
Veel plezier aan de oostkust. Van andere heb ik gehoord dat het leven in zee daar interessant is.
groetjes
Anneke -
20 November 2009 - 10:15
Thijs (die Andere):
Goed om te lezen dat het reizen zonder bekenden je ook zo bevalt! Het lijkt me erg gaaf om een keer in die hitte rond te lopen! Dan heb je nu wel de zee van de oostkust verdient! Blijf oppassen voor draken (ik zag hem wel op die foto) -
20 November 2009 - 18:49
Rina :
Hee Dieuw,
Ja, te gek weer je verhaal!
Zoals jij het schrijft zie ik het allemaal zo vóór me!!
Reis ik een beetje mee in je backpack....
bye bye -
21 November 2009 - 08:21
Martijn:
He Dieuwertje,
Super cool verhaal. Australië staat ook nog op ons lijstje.
Veel plezier.
Groet,
Martijn -
23 November 2009 - 08:11
Marloes:
Hey Dieuw,
Zo te lezen gaat het erg goed met je! Je doet zoveel gave dingen!! Geniet er maar lekker van.. Voor je het weet ben je alweer in de armen van Thijs :D
Veel liefs, Marloes -
04 December 2009 - 13:07
Simone:
Jeetje Dieuw, deze foto's had ik nog niet gezien.. Waar is die cake?! Neem je een stukje mee? of het recept? ;)
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
