Leven in een Russische tijdmachine op wielen....
Door: Dieuwke
Blijf op de hoogte en volg Dieuwke
03 Oktober 2009 | Rusland, Moskou
Aankomst op vliegveld Moskou was direct al boeiend te noemen. Mijn bagage stond nog op ons overstap vliegveld Kopenhagen. Gelukkig, Simone d´r bagage was er wel. In m´n beste Russisch met een pruillipje duidelijk gemaakt dat ik niet de rode stippeltjes onderbroeken van Simone pas, en dus echt snel m’n bagage nodig had voor de treinreis. De Russen begrepen dat wel, volgende dag was het geregeld. Ik was zo blij als een kind!
De stad Moskou (Mockba) is indrukwekkend. Uiteraard naar het Rode Plein geweest. Naar binnen in de Basilius kathedraal (Eva, die mooie gekleurde sprookjes torentjes heb ik vast gelegd hoor!). En op visite bij Lenin geweest in zijn mausoleum. Waar menig Chinees een traantje wegpinkt, liepen wij een beetje giechelend naar buiten. Die man ligt daar al ruim 80 jaar opgebaard, en z’n handen lagen zo raar, we kregen bijna het idee dat het gewoon een wassen pop is, waar toeristen een 1 uur lang vrijwillig voor in de rij gaan staan! Eeuwenlang werd Rusland vanuit het Kremlin geregeerd, 20 torens en een 2km lange muur van rode bakstenen omringt het terrein, we zijn er een rondje omheen gelopen en ook het terrein opgeweest. Even naar Poetin gezwaaid. Maar die was druk bezig spionage strategieën te bedenken. We hebben naast de grootste Tsaren klok ter wereld gestaan (6m hoog), die is zo zwaar dat hij is gebroken in 1737 zonder ooit geluid gemaakt te hebben. Het metrostelsel is een ware attractie. We hebben de langste roltrap van wel 80m gehad. De metrostations zijn net paleizen, prachtige decoraties op en aan de plafonds. Dit heeft wel veel mensen het leven gekost. Wel een uitdaging om in Rusland met de metro te reizen, de cyrillische tekens en letters zijn voor ons onleesbaar, dus om het bordje van de bestemming te vinden was meer ‘zoek de verschillen’ en ezelsbruggetjes gebruiken.
Het is grappig om in Moskou mensen te kijken. 90% van de vrouwen lopen op minstens 20cm hoge hakken, en te korte rokjes. Mannen met skinny jeans en vaak geblondeerde highlights. Ze vormen de ‘happy few’ van de Russische metropool en hebben in de afgelopen jaren snel carrière gemaakt en zijn georiënteerd op de westerse leefstijl. De jongere generatie is hier duidelijk meer vrijgevochten en profiteren van de val van de Sovjet Unie, de oudere generatie daarentegen is grauwer en ingetogen gekleed. De Russen zijn ongelooflijk aardig en behulpzaam. Vaak als we wat moeten vragen proberen we dat aan jonge mensen, die verstaan soms een paar woordjes Engels maar spreken het niet of nauwelijks. Mensen praten in het Russisch terug, door de welwillendheid van de Russen en hand en voeten werk verstaan we ze zowaar! :)
Op naar de trein. Eerst nog 3x gevraagd of we wel op het goede station stonden. Tja als je de naam van het station niet kunt lezen laat je het niet aan het toeval over.
De Lonley Planet schrijft over de Trans Siberian Railway“: One Thing is Sure, This is the Journey of a Lifetime”. We zijn nog maar net onderweg, maar inderdaad, het is echt ge-wel-dig!
Leven in een Russische tijdmachine op stalen wielen…
Zo voelt het. We kabbelen met 60kmph door 7 tijdzones. Steeds verder en verder van huis richting het oosten. Hebben we er alweer een uur erbij gekregen!? De tijd ontglipt ons. Anderzijds, wanneer je naar buiten kijkt flits je 100 jaar terug in de tijd. In het Siberische landschap zie je her en der dorpjes met landelijke huisjes, ‘Dacha’s genaamd. Eigenlijk kleine hutjes met stalen platen bovenop. Overduidelijk het belangrijkste aspect van het ‘Dacha leven’ is de landbouw. Veel huisjes hebben een stukje grond waar groenten en fruit wordt geoogst, zo zag ik een oud vrouwtje zwoegen op een akker of sjouwen met emmers water (wat anders dan in een bejaardentehuis je krantje lezen). Soms stopt de trein en gaan we even de benen strekken. Oude vrouwtjes, “Babushkas” genaamd, komen allen om je heen staan op het perron om hun zelfgemaakte waren (van zoete broodjes, sjalen en mutsen tot knuffels) aan je te slijten. Voor 30 Roebel 2 zelfgebakken broodjes gekocht (45 R is 1 Euro). Ook in de trein komen ze met een grote tassen langs met spullen. Bij elke stop gaat er een controleur met een stalen hamer op de wielen slaan, om aan de klank te horen of er geen haarscheurtjes in de stalen wielen zijn ontstaan (neem ik maar even aan). De Provodnitsa is de vrouw die alles in en rondom de wagon in de gaten houdt en schoon maakt. Ze schijnt je wakker te schudden als je moet uitstappen, zorgt dat de warmwater ketel gevuld blijft, dat we bij een stop wel weer instappen als de trein vertrekt etc. Wij zijn inmiddels vriendinnetjes geworden met die van ons, af en toe bieden we dr een chocolaatje aan. Er is ook een hele mooie restauratiewagen, en Russisch ontbijt vies! Best apart om echt te leven in een trein. Naar buiten kijken, boekje lezen, slapen, aantekeningen maken, muziek luisteren, thee zetten, appeltje schillen, weer het landschap zien veranderen, kletsen met medereizigers, foto’s maken, lachen om elkaar, en dit dan 4 dagen lang, in een coupe van 1,5 bij 2m zonder douche in de wagon! Je hoeft niks, maarja je kan ook niet veel doen. De eerste stop is in Irkutsk op 3 oktober (Rusland nog) waar we naar het Baikalmeer gaan. Non stop duurt de treinrit 7 dagen tot Beijing, nu reizen we nog eerste klas, ben benieuwd hoe het 2de klas is als we onze coupe moeten delen met bv wodka drinkende Russen ofzo :P.
Wordt vervolgd.
X Dieuwke
Ps: nu zitten we in Irkutsk op internet, over deze stad vertel ik later meer, Bovenstaande in de trein getypte
De stad Moskou (Mockba) is indrukwekkend. Uiteraard naar het Rode Plein geweest. Naar binnen in de Basilius kathedraal (Eva, die mooie gekleurde sprookjes torentjes heb ik vast gelegd hoor!). En op visite bij Lenin geweest in zijn mausoleum. Waar menig Chinees een traantje wegpinkt, liepen wij een beetje giechelend naar buiten. Die man ligt daar al ruim 80 jaar opgebaard, en z’n handen lagen zo raar, we kregen bijna het idee dat het gewoon een wassen pop is, waar toeristen een 1 uur lang vrijwillig voor in de rij gaan staan! Eeuwenlang werd Rusland vanuit het Kremlin geregeerd, 20 torens en een 2km lange muur van rode bakstenen omringt het terrein, we zijn er een rondje omheen gelopen en ook het terrein opgeweest. Even naar Poetin gezwaaid. Maar die was druk bezig spionage strategieën te bedenken. We hebben naast de grootste Tsaren klok ter wereld gestaan (6m hoog), die is zo zwaar dat hij is gebroken in 1737 zonder ooit geluid gemaakt te hebben. Het metrostelsel is een ware attractie. We hebben de langste roltrap van wel 80m gehad. De metrostations zijn net paleizen, prachtige decoraties op en aan de plafonds. Dit heeft wel veel mensen het leven gekost. Wel een uitdaging om in Rusland met de metro te reizen, de cyrillische tekens en letters zijn voor ons onleesbaar, dus om het bordje van de bestemming te vinden was meer ‘zoek de verschillen’ en ezelsbruggetjes gebruiken.
Het is grappig om in Moskou mensen te kijken. 90% van de vrouwen lopen op minstens 20cm hoge hakken, en te korte rokjes. Mannen met skinny jeans en vaak geblondeerde highlights. Ze vormen de ‘happy few’ van de Russische metropool en hebben in de afgelopen jaren snel carrière gemaakt en zijn georiënteerd op de westerse leefstijl. De jongere generatie is hier duidelijk meer vrijgevochten en profiteren van de val van de Sovjet Unie, de oudere generatie daarentegen is grauwer en ingetogen gekleed. De Russen zijn ongelooflijk aardig en behulpzaam. Vaak als we wat moeten vragen proberen we dat aan jonge mensen, die verstaan soms een paar woordjes Engels maar spreken het niet of nauwelijks. Mensen praten in het Russisch terug, door de welwillendheid van de Russen en hand en voeten werk verstaan we ze zowaar! :)
Op naar de trein. Eerst nog 3x gevraagd of we wel op het goede station stonden. Tja als je de naam van het station niet kunt lezen laat je het niet aan het toeval over.
De Lonley Planet schrijft over de Trans Siberian Railway“: One Thing is Sure, This is the Journey of a Lifetime”. We zijn nog maar net onderweg, maar inderdaad, het is echt ge-wel-dig!
Leven in een Russische tijdmachine op stalen wielen…
Zo voelt het. We kabbelen met 60kmph door 7 tijdzones. Steeds verder en verder van huis richting het oosten. Hebben we er alweer een uur erbij gekregen!? De tijd ontglipt ons. Anderzijds, wanneer je naar buiten kijkt flits je 100 jaar terug in de tijd. In het Siberische landschap zie je her en der dorpjes met landelijke huisjes, ‘Dacha’s genaamd. Eigenlijk kleine hutjes met stalen platen bovenop. Overduidelijk het belangrijkste aspect van het ‘Dacha leven’ is de landbouw. Veel huisjes hebben een stukje grond waar groenten en fruit wordt geoogst, zo zag ik een oud vrouwtje zwoegen op een akker of sjouwen met emmers water (wat anders dan in een bejaardentehuis je krantje lezen). Soms stopt de trein en gaan we even de benen strekken. Oude vrouwtjes, “Babushkas” genaamd, komen allen om je heen staan op het perron om hun zelfgemaakte waren (van zoete broodjes, sjalen en mutsen tot knuffels) aan je te slijten. Voor 30 Roebel 2 zelfgebakken broodjes gekocht (45 R is 1 Euro). Ook in de trein komen ze met een grote tassen langs met spullen. Bij elke stop gaat er een controleur met een stalen hamer op de wielen slaan, om aan de klank te horen of er geen haarscheurtjes in de stalen wielen zijn ontstaan (neem ik maar even aan). De Provodnitsa is de vrouw die alles in en rondom de wagon in de gaten houdt en schoon maakt. Ze schijnt je wakker te schudden als je moet uitstappen, zorgt dat de warmwater ketel gevuld blijft, dat we bij een stop wel weer instappen als de trein vertrekt etc. Wij zijn inmiddels vriendinnetjes geworden met die van ons, af en toe bieden we dr een chocolaatje aan. Er is ook een hele mooie restauratiewagen, en Russisch ontbijt vies! Best apart om echt te leven in een trein. Naar buiten kijken, boekje lezen, slapen, aantekeningen maken, muziek luisteren, thee zetten, appeltje schillen, weer het landschap zien veranderen, kletsen met medereizigers, foto’s maken, lachen om elkaar, en dit dan 4 dagen lang, in een coupe van 1,5 bij 2m zonder douche in de wagon! Je hoeft niks, maarja je kan ook niet veel doen. De eerste stop is in Irkutsk op 3 oktober (Rusland nog) waar we naar het Baikalmeer gaan. Non stop duurt de treinrit 7 dagen tot Beijing, nu reizen we nog eerste klas, ben benieuwd hoe het 2de klas is als we onze coupe moeten delen met bv wodka drinkende Russen ofzo :P.
Wordt vervolgd.
X Dieuwke
Ps: nu zitten we in Irkutsk op internet, over deze stad vertel ik later meer, Bovenstaande in de trein getypte
-
03 Oktober 2009 - 03:52
Anoek:
Jeetje wat een verhaal om maar te beginnen met je koffer! haha, gelukkig kwam hij alweer snel aan! De treinreis lijkt me echt geweldig! Komen er binnenkort ook foto's..
(ook niet een beetje nieuwsgierig he)
Fijne tocht!
xx Anoek
(mocht je poetin nou weer tegenkomen, doe hem dan ook maar de groeten van mij als het deze keer lukt!) -
03 Oktober 2009 - 07:32
Mama:
goed hoor, dat dagje langer in Moskou, mooi verslag van jullie eerste week,en krijgen wij een mooie indruk van de treinreis. Veel succes in Irkutsk, groet van papa en mama -
03 Oktober 2009 - 07:48
Nancy:
Hoi Dieuwke,
Wat is het geweldig om zo op papier met je mee te mogen reizen, daar laat ik zelfs mijn krant voor liggen ;-)
Geniet van deze mooi tocht, wij genieten thuis met je mee! -
03 Oktober 2009 - 08:24
Oom Jaap :
mooi verhaal diewke,als je het leest ,merk ik dat je er van geniet ,houden zo . -
03 Oktober 2009 - 08:25
Martijn:
Wauw. Klinkt niet verkeerd.
Ideaal trouwens dat je in de trein lekker aan je scriptie kan werken :-).
Veel plezier samen. -
03 Oktober 2009 - 08:35
Thijs V:
Alleen daar om al MOET je deze reis maken, eindelijk tijd om die verdomde scriptie af te krijgen ;) Je schrijft erg leuk Dieuwke! Keep 'em coming! -
03 Oktober 2009 - 08:45
Linda T:
Hee gaaf verhaal dieuwke!! Hahah ik ben ook heel benieuwd hoe 2 klas zal worden....en nu lekker douchen voor je weer aan boord mag ;)
Veel plezier in Irkots!!xx -
03 Oktober 2009 - 09:42
Ingeborg:
Heee Dieuwke,
Geweldig verslag! Indrukwekkende reis, blijf vooral schrijven!!!!
Groetjes, Ingeborg -
03 Oktober 2009 - 11:47
Gerdien:
heee!! mooi verhaal joh!! geniet ervan!!
liefs -
03 Oktober 2009 - 12:28
Tiny:
Hoorden al van je zus dat je koffer niet aan gekomen was. Al binnen een week al zoveel beleefd geweldig gr Tiny -
03 Oktober 2009 - 14:26
Marloes:
Nee hoor, niet aan je scriptie gaan maar lekker genieten!
Ben jaloers! Je hebt al veel leuke dingen gedaan en je gaat nog zoveeel beleven..
Have fun, KUS -
03 Oktober 2009 - 14:51
Die Ene :
Ir-tjoeke-tjoek ligt op dezelfde hoogte als thailand, grappig he :-P -
03 Oktober 2009 - 17:35
Rina:
Ja hoor, daar is dan je 1e resiverslag! Inderdaad je had er alle tijd voor in die Russische tijdmachine.... Wel een belevenis denk, spannend om zo achteruit in de tijd te gaan, hoor. (betekent dat dat jullie er nu nóg jonger uitzien?)
In ieder geval nu op weg naar het Baikalmeer...
Heel leuk verslag hoor Dieuwke, nu al benieuwd naar jullie volgende avontuur!
Take care!!
-
04 Oktober 2009 - 08:07
Chavelli:
Mooi verslag weer! We genieten van jouw schrijfstijl :D
Heel mooi die stukken over het verheerlijken van dingen en dat je daarna gewoon vertelt hoe het echt zit. Geweldig!
Genietse!
Kus C&B
-
04 Oktober 2009 - 17:24
Bart Van Boogie :):
Goed bezig zo te horen! Leuk man :D goeie reis nog!
-
04 Oktober 2009 - 19:19
Gerard:
woh ,wat een avontuur!
wat een bokke eind hé ,in die trein,na vier dagen niet douchen raad ik jullie wel een frisse duik in dat Baikalmeer aan.
over bokke gesproken zondag rij ik ook een bokke tocht.
een hele goeie reis,
fam Neijzing
-
05 Oktober 2009 - 05:31
Simone:
Jij past mijn ´bridget jones´ onderbroeken best, Dieuwke Groot. -
05 Oktober 2009 - 07:44
Bro:
Dat rode pleintje, het mausoleum en die torentjes geloof ik allemaal wel. Die 20cm hakken en korte rokjes zijn wel kicken.... mmmmmm, toch maar eens naar Moskou.
geniet ervan!!!
Groeten,
een ongelooflijk jaloerse Dirk -
05 Oktober 2009 - 14:56
Annette:
Zo je avontuur is goed begonnen :-), jullie hebben al behoorlijk wat beleefd. En er ligt nog een hele reis voor je. Ik ben nu alweer benieuwd naar je volgende verslag. Geniet ervan!
Liefs Annette -
05 Oktober 2009 - 15:08
Gerda:
Dieuwke, heb je simone wel ondersteund toen ze merkte dat ze de verkeerde verz. had afgesloten!? Ach,natuurlijk heb jij dat gedaan, nuchter als je bent!
Liefs Gerda en een kus voor m'n kind! -
08 Oktober 2009 - 06:59
Marlies:
Wauw wat een belevenis. Geweldig! Ik hoop dat het jullie nu ook goed vergaat. Lekker blijven lachen en "het komt wel goed" werkt altijd he!
Ben heel erg benieuwd naar jullie foto's.
Dikke kus,
Marlies
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
