Dolfijnen, dooie kiwi's, vlooien en politie
Door: Dieuwke & Thijs
Blijf op de hoogte en volg Dieuwke
26 December 2009 | Nieuw Zeeland, Rotorua
Ook Nieuw-Zeeland bevalt heel erg goed!! Zo goed dat Thijs vanaf de eerste week al roept dat hij wilt emigreren naar dit rustige, schone, veelzijdige land met een lekker klimaat. Het landschap is adembenemend en de mensen heel aardig en behulpzaam. Als je maar even aandachtig je stadsplattegrond staat te bestuderen staat er binnen no time een ‘kiwi’ voor je neus om te vragen of ze je kunnen helpen. Relaxed en oprecht volkje! Net als in Australie zeggen ze vaak: ‘Cheers’ [geen dank], ‘No Worries’ en ‘Sweeeet! [mooi of tof]’. Maar ik ben zo verknocht aan de Zaanstreek, ik ga niet zomaar weg, dus wees maar niet bang, dan gaat Thijs ook niet ;)
We zijn begonnen op het Zuidereiland. Tijdens de vlucht van Auckland naar Queenstown hadden we prachtig uitzicht over de alpen. Het vliegtuig kon zich nauwelijks tussen de bergen manoeuvreren. De vleugels leken de bergen te raken, spectaculaire vlucht, maar wel met dichtgeknepen billen!
NZ is wandel land. In Queenstown gelijk The Kepler Track geboekt. Dit is een van de 10 mooiste wandeltracks ter wereld, ‘Great Walks’ genaamd. De nummer 1 wandeltrack ter wereld is ook in NZ te vinden, ‘The Milford track’, maar deze is vanaf het moment van opening van de inschrijving binnen 5 minuten volgeboekt voor de hele zomer. Tijdens dit soort wandeltracks loop je namelijk van hut naar hut, en er zijn maar 50 personen per hut en dus per track toegestaan. Dit is een behoud voor de natuur en zo blijft de wandeltocht leuk omdat je zowat niemand tegen komt. De Kepler Track die wij deden was ruim 60 km lang (4 dagen) en ging door de bergen van zeeniveau t/m 1500m hoog. Wat betreft ‘Tramping’ (NZ’s woord voor hiken) waren wij echt de leken. We zagen alleen maar goed voorbereidde profi hikers om ons heen, in korte broek (terwijl het hoosde van de lucht) met ‘hypermodern tramping gear’ als hike stokken, speciale beenbeschermers, loodzware 60 liter backpacks op de rug en afgetrainde ledematen. Je wordt geadviseerd om 2 maanden van te voren aan een fitnessprogramma te beginnen (watte?!). We moesten voor 4 dagen eten, kleding, kookgerei en slaapzakken mee. In de hutten is alleen een kaal matras en gas aanwezig. Wij hebben helemaal geen 60liter backpacks bij ons, alleen 2 rugzakjes. Weten wij veel! Dus dan maar 4 dagen in dezelfde kleding lopen, 1 deodorant (Thijs houdt wel van vrouwen deo) en de shampoo fles bleef ook thuis (te zwaar), geen kookpannetje want als iedereen die al mee sjouwt kun je die best wel even lenen toch!?, 1 slaapzak (best hilarisch om je daar met z’n 2’en in te proppen) en beide een flesje water die we bijvulden met regenwater. Ons eten bestond uit instant adventurous food, je gooit er wat water bij en na tien minuten moet het zijn uitgegroeid tot een maaltijd. (Onze beef maaltijd leek sprekend op kattenvoer, met zo’n laagje glimmend jelly spul op het vlees en het rook precies hetzelfde.) Iedere dag zo’n 6 uur wandelen, de eerste twee dagen in de regen. Jezelf warm houden en je kleding in je tas droog houden was pre nummer 1. Anderen zullen het geen vakantie noemen maar eerder een strafkamp, maar wij vonden het fantastisch! Soms uren achter elkaar omhoog klimmen, en als beloning een geweldig uitzicht. De kantoorbenen van Thijs en mijn kippenpoten werden wel even op de proef gesteld. Maar dat vergeet je snel als je zo hoog bent geklommen dat je door de sneeuw loopt en een schitterend uitzicht hebt over de fjorden. We waren kompleet in the middle of nowhere afgesloten van de bewoonde wereld, hier hebben we complete stilte en rust ervaren. En Thijs onze fanatieke bird-watcher heeft nog steeds de afdrukken om zijn ogen staan van z´n verrekijker, aan vogels niet te kort! Elke keer weer zo blij als een kind wanneer hij weer een nieuw soort heeft gezien. Na 4 dagen waren we meer dan gesloopt. Maar niet veel tijd om uit te rusten want we gingen door naar Stewart Island, een eiland ten zuiden van het Zuidereiland. We hadden hier een geweldige lodge voor 7 personen helemaal voor onszelf tot onze beschikking. Hier een tour gemaakt naar Ulva Island, wéééér vogels spotten (dit keer met gids), en veel leren over planten en bomen. Nu had ik de camera van mijn moeder bij me met telelens, dus T wees de vogels aan en ik oefenen met fotograferen. Goed team hoor, maar ik kan nu echt geen vogels meer zien! Op mijn laatste foto zie je een vogelaar op de boot met een 1m lange telelens. ik heb me echt verbaasd over de hysterie van die mensen als ze een vogeltje zien. Zie je het al voor je? Zo’n 10 volwassen kerels die allemaal tegelijk van stuurboord naar bakboord rennen en weer terug, en dan opgewonden hun verrekijker pakken om die ene vogel te spotten!!
Terug op vaste land in Invercargill een auto gehuurd voor 3 weken, een Toyota, links rijden en rechts zitten achter het stuur zijn we wel gewend, maar toch gaan zo nu en dan nog de ruitenwissers aan inplv de richtingaanwijzers :). Vanaf hier de bekende Catlins route gereden (prachtig landschap en slingerende weggetjes) richting Dunedin. Dunedin is een liefelijk stadje waar we in een hostel verbleven waar vaak geesten worden gesignaleerd, we moesten doorgeven als we wat gemerkt hadden. De tweede nacht gingen we in bed liggen, en Thijs kreeg (volgens hem) opeens last van vlooien, en begon druk te jeuken en had rode bultjes. Ik vond maar dat hij zich aanstelde, want ik had geen vlooien gezien en ook geen jeuk. Een dag later had ik rode bultjes maar geen jeuk. Ik zie de verbanden niet in dit verhaal maar concludeer dat dit een vaag hostel was. In Dunedin zijn we naar de bioscoop geweest (film: Zombieland), het bleek een hele foute film te zijn over Zombies die mensen opaten, en je zag echt het vlees en bloed groot in beeld tussen hun tanden. Waar waren we in beland?! Ik ging nog net niet over mijn nek, toch zijn we dapper blijven zitten. Thijs zou met me mee gaan naar de chocolade fabriek van Chadburry op voorwaarden dat ik 10 vogelsoorten kon opnoemen die we hadden gezien in NZ. Pffffff, het leven is zwaar met een vogelaar!
Thijs neemt even de ‘pen’ van me over.
Vanaf Dunedin naar het uiterste puntje Otago Peninsula gereden. Hier zit namelijk de enige kolonie reuze albatrossen op het vaste land. Na een rit van 30 km langs kronkelende wegen was D misselijk. En met het vooruitzicht weer vogels kijken was mevrouw helemaal niet zo blij. Gelukkig hadden we voldoende chocolade ingeslagen en dan is ze snel tevreden. Dit was de moeite meer dan waard. Geweldig, Royal Albatrossen op 10 m afstand, vlogen over ons hoofd. D vond het ook erg leuk en heeft keurig foto’s gemaakt. Deze albatrossen hebben een spanwijdte van 4.10 m (!), daarmee de grootste ter wereld. Je weet niet wat je ziet! Hierna naar Twizel, met de reden om de Kaki (zwarte steltkluut) in het wild te spotten. Er zijn nog maar ongeveer 100 Kaki’s op de wereld en die leven alleen in Twizel. Na al dat vogelgeweld iets doen wat Dieuw aansprak. Dus besloten om niet via de westkust maar via de oostkust omhoog te reizen om de Franz Josef gletsjer te beklimmen. Alweer een prachtige route gereden, het is een genot om te cruisen over de bergpassen.
D: In Franz Josef regent het 5m per jaar, dus ook wij hadden regen. Met een gids gingen we een dagtocht maken op de gletsjer. Met prikkers onder onze schoenen klommen we voorzichtig omhoog. Duurde wel even voordat ik vertrouwen had in die prikkers, want ijs associeer ik met uitglijden dus stijl omhoog en omlaag lopen op ijs voelde niet echt vertrouwd Heel wat anders dan de gletsjers die ik in europa heb gezien. Deze beweegt tussen de 6 en 10 meter per dag, grootste verschuivingen vinden boven in plaats waar we ook door de spleten en gaten van de gletsjer liepen, wow dat was spectaculair! Thijs Velink vertelde me al dat hij zijn camera ergens in een gat had laten vallen. Er lijkt een vloek te heersen want mijn camera is daar stuk gegaan door de regen, het regende zo hard dat geen cm van je lijf droog bleef. Dus we hebben maar een paar foto’s en niet van de top waar het het mooist was.
Hierna door naar het Noorden. Vanuit Nelson een dagje naar Marborough Sounds geweest voor een wandeling en een dagje naar Abel Tasman Nat. Park om te zeekajakken. Voor onze kajak zwom opeens een pinguïn!!! Eindelijk ééntje gezien! In het niet al te schone hostel in Nelson had ik ´s morgens bij het schoonmaken van mn contactlenzen 1 lens per ongeluk door het afvoerputje gespoeld. Shit! Harde lenzen die jaren mee gaan, hoe haal ik die eruit ik zag hem liggen maar kon er niet bij. Met een pruillipje naar Thijs toe gegaan, ´kun jij me helpen?’. Gelukkig dat ik zo’n handige vent heb die de wasbak uit elkaar haalt, maar ik mocht zelf mijn lens eruit vissen, dat dan weer wel!! In de koker haalde ik eerst een dikke haardos (30cm lang) verweven met aangekoekte tandpasta en zeepresten. Verbaasd dat ik na het kokhalzen nog de motivatie had om door te zoeken, maar mijn ranzige zoektocht werd beloond. Ergens tussen een cm dikke laag drek vond ik mijn lens, whoohoo!
We wilde ook nog een dagje naar Kaikoura aan de westkust, daar kun je Spermwhales en dolfijnen zien. Onderweg langs de kust nog even op de foto met een zeeleeuw. De tour met de Spermwhales van 18m lang was ZO GAAF! En we hadden de mazzel om Dusky dolfijnen te zien. Ze zwommen en speelden rondom en onder de boot, geweldig! Hier heb ik de mooiste foto van mijn reis gemaakt, 2 dolfijnen die omhoog springen, wat een kick, onvergetelijk was deze dag!!! Zie foto’s!
Hierna naar Picton gereden naar de boot voor Wellington (Noorder eiland). Op kerstavond zijn we naar de nachtmis geweest in de Sint Peter kerk van Wellington. Weer een nieuwe ervaring! Van de kerk weet ik niet veel af, maar ‘Nu zijt wellekomen’ in het Engels is wel apart. En zo kwamen we een heel klein beetje in de eerste kerststemming.
Op het moment dat ik dit nu type rijden we richting Roterua 1ste kerstdag te vieren met familie van Thijs. Net vanaf Wellington zat ik achter het stuur en kreeg ik een stopteken van de politie dat ik te hard reed. 127 kmph. Foei Dieuw! Maar ik mocht kiezen, een waarschuwing of een bekeuring haha, zelfs de politie is aardig hier! Misschien dat mn leuke kerstmuts hielp die ik al de hele dag op heb. Pap, mocht je nog willen gaan motorrijden in NZ, bedenk wel dat je niet harder mag dan 100km per uur, niks voor jou joh!
We wensen jullie allemaal een hele fijne kerst en een gelukkig Nieuwjaar!
X Thijs en Dieuw
Klik hier voor foto´s op de volgende link: http://www.mijnalbum.nl/Album=SHLJ6ARC
We zijn begonnen op het Zuidereiland. Tijdens de vlucht van Auckland naar Queenstown hadden we prachtig uitzicht over de alpen. Het vliegtuig kon zich nauwelijks tussen de bergen manoeuvreren. De vleugels leken de bergen te raken, spectaculaire vlucht, maar wel met dichtgeknepen billen!
NZ is wandel land. In Queenstown gelijk The Kepler Track geboekt. Dit is een van de 10 mooiste wandeltracks ter wereld, ‘Great Walks’ genaamd. De nummer 1 wandeltrack ter wereld is ook in NZ te vinden, ‘The Milford track’, maar deze is vanaf het moment van opening van de inschrijving binnen 5 minuten volgeboekt voor de hele zomer. Tijdens dit soort wandeltracks loop je namelijk van hut naar hut, en er zijn maar 50 personen per hut en dus per track toegestaan. Dit is een behoud voor de natuur en zo blijft de wandeltocht leuk omdat je zowat niemand tegen komt. De Kepler Track die wij deden was ruim 60 km lang (4 dagen) en ging door de bergen van zeeniveau t/m 1500m hoog. Wat betreft ‘Tramping’ (NZ’s woord voor hiken) waren wij echt de leken. We zagen alleen maar goed voorbereidde profi hikers om ons heen, in korte broek (terwijl het hoosde van de lucht) met ‘hypermodern tramping gear’ als hike stokken, speciale beenbeschermers, loodzware 60 liter backpacks op de rug en afgetrainde ledematen. Je wordt geadviseerd om 2 maanden van te voren aan een fitnessprogramma te beginnen (watte?!). We moesten voor 4 dagen eten, kleding, kookgerei en slaapzakken mee. In de hutten is alleen een kaal matras en gas aanwezig. Wij hebben helemaal geen 60liter backpacks bij ons, alleen 2 rugzakjes. Weten wij veel! Dus dan maar 4 dagen in dezelfde kleding lopen, 1 deodorant (Thijs houdt wel van vrouwen deo) en de shampoo fles bleef ook thuis (te zwaar), geen kookpannetje want als iedereen die al mee sjouwt kun je die best wel even lenen toch!?, 1 slaapzak (best hilarisch om je daar met z’n 2’en in te proppen) en beide een flesje water die we bijvulden met regenwater. Ons eten bestond uit instant adventurous food, je gooit er wat water bij en na tien minuten moet het zijn uitgegroeid tot een maaltijd. (Onze beef maaltijd leek sprekend op kattenvoer, met zo’n laagje glimmend jelly spul op het vlees en het rook precies hetzelfde.) Iedere dag zo’n 6 uur wandelen, de eerste twee dagen in de regen. Jezelf warm houden en je kleding in je tas droog houden was pre nummer 1. Anderen zullen het geen vakantie noemen maar eerder een strafkamp, maar wij vonden het fantastisch! Soms uren achter elkaar omhoog klimmen, en als beloning een geweldig uitzicht. De kantoorbenen van Thijs en mijn kippenpoten werden wel even op de proef gesteld. Maar dat vergeet je snel als je zo hoog bent geklommen dat je door de sneeuw loopt en een schitterend uitzicht hebt over de fjorden. We waren kompleet in the middle of nowhere afgesloten van de bewoonde wereld, hier hebben we complete stilte en rust ervaren. En Thijs onze fanatieke bird-watcher heeft nog steeds de afdrukken om zijn ogen staan van z´n verrekijker, aan vogels niet te kort! Elke keer weer zo blij als een kind wanneer hij weer een nieuw soort heeft gezien. Na 4 dagen waren we meer dan gesloopt. Maar niet veel tijd om uit te rusten want we gingen door naar Stewart Island, een eiland ten zuiden van het Zuidereiland. We hadden hier een geweldige lodge voor 7 personen helemaal voor onszelf tot onze beschikking. Hier een tour gemaakt naar Ulva Island, wéééér vogels spotten (dit keer met gids), en veel leren over planten en bomen. Nu had ik de camera van mijn moeder bij me met telelens, dus T wees de vogels aan en ik oefenen met fotograferen. Goed team hoor, maar ik kan nu echt geen vogels meer zien! Op mijn laatste foto zie je een vogelaar op de boot met een 1m lange telelens. ik heb me echt verbaasd over de hysterie van die mensen als ze een vogeltje zien. Zie je het al voor je? Zo’n 10 volwassen kerels die allemaal tegelijk van stuurboord naar bakboord rennen en weer terug, en dan opgewonden hun verrekijker pakken om die ene vogel te spotten!!
Terug op vaste land in Invercargill een auto gehuurd voor 3 weken, een Toyota, links rijden en rechts zitten achter het stuur zijn we wel gewend, maar toch gaan zo nu en dan nog de ruitenwissers aan inplv de richtingaanwijzers :). Vanaf hier de bekende Catlins route gereden (prachtig landschap en slingerende weggetjes) richting Dunedin. Dunedin is een liefelijk stadje waar we in een hostel verbleven waar vaak geesten worden gesignaleerd, we moesten doorgeven als we wat gemerkt hadden. De tweede nacht gingen we in bed liggen, en Thijs kreeg (volgens hem) opeens last van vlooien, en begon druk te jeuken en had rode bultjes. Ik vond maar dat hij zich aanstelde, want ik had geen vlooien gezien en ook geen jeuk. Een dag later had ik rode bultjes maar geen jeuk. Ik zie de verbanden niet in dit verhaal maar concludeer dat dit een vaag hostel was. In Dunedin zijn we naar de bioscoop geweest (film: Zombieland), het bleek een hele foute film te zijn over Zombies die mensen opaten, en je zag echt het vlees en bloed groot in beeld tussen hun tanden. Waar waren we in beland?! Ik ging nog net niet over mijn nek, toch zijn we dapper blijven zitten. Thijs zou met me mee gaan naar de chocolade fabriek van Chadburry op voorwaarden dat ik 10 vogelsoorten kon opnoemen die we hadden gezien in NZ. Pffffff, het leven is zwaar met een vogelaar!
Thijs neemt even de ‘pen’ van me over.
Vanaf Dunedin naar het uiterste puntje Otago Peninsula gereden. Hier zit namelijk de enige kolonie reuze albatrossen op het vaste land. Na een rit van 30 km langs kronkelende wegen was D misselijk. En met het vooruitzicht weer vogels kijken was mevrouw helemaal niet zo blij. Gelukkig hadden we voldoende chocolade ingeslagen en dan is ze snel tevreden. Dit was de moeite meer dan waard. Geweldig, Royal Albatrossen op 10 m afstand, vlogen over ons hoofd. D vond het ook erg leuk en heeft keurig foto’s gemaakt. Deze albatrossen hebben een spanwijdte van 4.10 m (!), daarmee de grootste ter wereld. Je weet niet wat je ziet! Hierna naar Twizel, met de reden om de Kaki (zwarte steltkluut) in het wild te spotten. Er zijn nog maar ongeveer 100 Kaki’s op de wereld en die leven alleen in Twizel. Na al dat vogelgeweld iets doen wat Dieuw aansprak. Dus besloten om niet via de westkust maar via de oostkust omhoog te reizen om de Franz Josef gletsjer te beklimmen. Alweer een prachtige route gereden, het is een genot om te cruisen over de bergpassen.
D: In Franz Josef regent het 5m per jaar, dus ook wij hadden regen. Met een gids gingen we een dagtocht maken op de gletsjer. Met prikkers onder onze schoenen klommen we voorzichtig omhoog. Duurde wel even voordat ik vertrouwen had in die prikkers, want ijs associeer ik met uitglijden dus stijl omhoog en omlaag lopen op ijs voelde niet echt vertrouwd Heel wat anders dan de gletsjers die ik in europa heb gezien. Deze beweegt tussen de 6 en 10 meter per dag, grootste verschuivingen vinden boven in plaats waar we ook door de spleten en gaten van de gletsjer liepen, wow dat was spectaculair! Thijs Velink vertelde me al dat hij zijn camera ergens in een gat had laten vallen. Er lijkt een vloek te heersen want mijn camera is daar stuk gegaan door de regen, het regende zo hard dat geen cm van je lijf droog bleef. Dus we hebben maar een paar foto’s en niet van de top waar het het mooist was.
Hierna door naar het Noorden. Vanuit Nelson een dagje naar Marborough Sounds geweest voor een wandeling en een dagje naar Abel Tasman Nat. Park om te zeekajakken. Voor onze kajak zwom opeens een pinguïn!!! Eindelijk ééntje gezien! In het niet al te schone hostel in Nelson had ik ´s morgens bij het schoonmaken van mn contactlenzen 1 lens per ongeluk door het afvoerputje gespoeld. Shit! Harde lenzen die jaren mee gaan, hoe haal ik die eruit ik zag hem liggen maar kon er niet bij. Met een pruillipje naar Thijs toe gegaan, ´kun jij me helpen?’. Gelukkig dat ik zo’n handige vent heb die de wasbak uit elkaar haalt, maar ik mocht zelf mijn lens eruit vissen, dat dan weer wel!! In de koker haalde ik eerst een dikke haardos (30cm lang) verweven met aangekoekte tandpasta en zeepresten. Verbaasd dat ik na het kokhalzen nog de motivatie had om door te zoeken, maar mijn ranzige zoektocht werd beloond. Ergens tussen een cm dikke laag drek vond ik mijn lens, whoohoo!
We wilde ook nog een dagje naar Kaikoura aan de westkust, daar kun je Spermwhales en dolfijnen zien. Onderweg langs de kust nog even op de foto met een zeeleeuw. De tour met de Spermwhales van 18m lang was ZO GAAF! En we hadden de mazzel om Dusky dolfijnen te zien. Ze zwommen en speelden rondom en onder de boot, geweldig! Hier heb ik de mooiste foto van mijn reis gemaakt, 2 dolfijnen die omhoog springen, wat een kick, onvergetelijk was deze dag!!! Zie foto’s!
Hierna naar Picton gereden naar de boot voor Wellington (Noorder eiland). Op kerstavond zijn we naar de nachtmis geweest in de Sint Peter kerk van Wellington. Weer een nieuwe ervaring! Van de kerk weet ik niet veel af, maar ‘Nu zijt wellekomen’ in het Engels is wel apart. En zo kwamen we een heel klein beetje in de eerste kerststemming.
Op het moment dat ik dit nu type rijden we richting Roterua 1ste kerstdag te vieren met familie van Thijs. Net vanaf Wellington zat ik achter het stuur en kreeg ik een stopteken van de politie dat ik te hard reed. 127 kmph. Foei Dieuw! Maar ik mocht kiezen, een waarschuwing of een bekeuring haha, zelfs de politie is aardig hier! Misschien dat mn leuke kerstmuts hielp die ik al de hele dag op heb. Pap, mocht je nog willen gaan motorrijden in NZ, bedenk wel dat je niet harder mag dan 100km per uur, niks voor jou joh!
We wensen jullie allemaal een hele fijne kerst en een gelukkig Nieuwjaar!
X Thijs en Dieuw
Klik hier voor foto´s op de volgende link: http://www.mijnalbum.nl/Album=SHLJ6ARC
-
26 December 2009 - 07:10
Dieuwke :
knip en plak de link in je webbrowser als hij niet opstart -
27 December 2009 - 10:38
Tiny:
Wij zijn de eerste die nu reageren op jullie geweldige reis verslag veel herkenbaar.Ik vond het erg leuk gisteravond met jullie gesproken te hebben.Op de boot kan ik me niet veel van herineren was zo misselijk als een hond drie dagen maar de boot op de foto herken ik wel nu nog veel plezier anders wordt het zo lang spreek je groetjes xxx en ook aan de famillie Steef en Tiny
-
28 December 2009 - 11:24
Simone:
Dag lieve tramping people!
Super om weer iets te lezen. Alleen het idee dat je die lens weer terug hebt gestopt maakt me wat misselijk. Ik ga nu maar even wat foto's bekijken, al voel ik wel weer een jaloerse bui opkomen. :)
Dikke kus! -
28 December 2009 - 14:48
Fiona:
Alles komt weer terug van die onvergetelijke reis door Nieuw Zeeland.
Wij vonden het er ook zoooo mooi.
Geniet er nog even van,
lieve gr uit Hoorn -
29 December 2009 - 09:51
Linda:
Supergave foto's dieuw, en wat een leuk verhaal om te lezen, erg herkenbaar ;) Heb ook regelmatig mn lenzen in de goorste putjes laten vallen :? Wat een geluk! Nu lekker in Rotorua? Dat zal lekker ruiken, ik persoonlijk kon er geen genoeg van krijgen :) En Thijs ik ben het helemaal met je eens hoor, ik zou er ook goed kunnen wonen, zeker na het zien van jullie foto's!!
Veel plezier nog en alvast een fijne jaarswisseling!! kus Linda -
29 December 2009 - 09:53
Thijs (die Andere):
Dus ook jullie zijn het camera-monster tegen gekomen op de Franz Joseph... Ook ik heb dapper tegen hem gevochten maar hij was te sterk...
Ps, dode kiwi's? -
30 December 2009 - 14:23
Marloes :
Wat een super foto´s! Hier ziet alles wit van de sneeuw, ook mooi, maar jullie foto´s zijn echt jaloersmakend! Blijf genieten en alvast een goed 2010! x Marloes -
30 December 2009 - 21:15
Roos:
Heeeeeeeeieee! Echt gaaf om dit te zien en te lezen!! tranen springen weer in mn ogen hoor: ik ben daar ook geweest. Ulva Island, pancacerocks Dunedin, Franz Josef, Nelson, AbeL Tasman NP enzenz. Noordereiland nu nog, ben benieuwd. Hoorde dat jullie bij de familie zijn en naar Tony gaan. Leuke kerstfoto! Heel veel plezier met oud en nieuw! toch nog wat familie om jullie heen. Ruud en ik gaan t vieren in Groningen bij vrienden + broer van Ruud. En daarna ga ik verhuizen naar Beverwijk-antikraaak! Ik bel jullie na oud en nieuw! En dan nog een weekje kan ik jullie knuffelen. Dikke kus! Groetjes jullies Zussie -
30 December 2009 - 21:15
Roos:
Heeeeeeeeieee! Echt gaaf om dit te zien en te lezen!! tranen springen weer in mn ogen hoor: ik ben daar ook geweest. Ulva Island, pancacerocks Dunedin, Franz Josef, Nelson, AbeL Tasman NP enzenz. Noordereiland nu nog, ben benieuwd. Hoorde dat jullie bij de familie zijn en naar Tony gaan. Leuke kerstfoto! Heel veel plezier met oud en nieuw! toch nog wat familie om jullie heen. Ruud en ik gaan t vieren in Groningen bij vrienden + broer van Ruud. En daarna ga ik verhuizen naar Beverwijk-antikraaak! Ik bel jullie na oud en nieuw! En dan nog een weekje kan ik jullie knuffelen. Dikke kus! Groetjes jullies Zussie -
31 December 2009 - 08:39
Maarten:
Wauw wat hebben jullie mooie foto`s zeg! echt te gek, ben benieuwd naar de rest, als je weer terug bent, X -
31 December 2009 - 11:54
Annette:
Jee, wat ziet dat er super mooi uit ! Wat een heerlijke manier om het nieuwe jaar te beginnen :-) Fijne jaarwisseling alvast !!
Liefs Annette -
02 Januari 2010 - 11:46
Kristel:
Hey Dieuwke en Thijs,
Wat een avondturen zeg. Zo in de rimboe in niemandsland. Knap hoor om met zo weinig op pad te gaan! Je hebt al weer veel meegemaakt lees ik. Super gaaf hoor!
Veel plezier daar!
Wens jullie een heel gelukkig nieuw jaar!
xxx -
04 Januari 2010 - 18:47
Linda:
Heej dieukwe en thijs, ik wens jullie alvast een hele goeie terugreis!! Jullie zullen inmiddels wel op het punt staan te vertrekken of in te pakken? En dan moeten jullie als jullie thuis zijn gauw maar eens bij ons langskomen voor een etentje!! Dikke kus en geniet van de laatste warmte
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
