Tenerife met Niek (1,5jr)

Lang geleden dat ik een reisverslagje heb geschreven. Er is nogal wat veranderd. Met een baby (in vaktermen; een zogenaamde ‘dreumes’ van 1,5 jaar oud) is het andere koek dan met z’n tweeën ‘ff de biezen pakken’ en gaan. Een verre rondreis maken met een kleintje dat ook heel blij is met een schepje in een zandbak om de hoek vind ik wat egoïstisch, dan doe je dan puur voor jezelf (toen ik 20 was vond ik dit nog ‘gezeur’….tja, verandering is het enige constante).

Afgelopen week zijn we naar Tenerife geweest. Spanje, één van de Canarische eilanden in de Atl. oceaan ter hoogte van Marokko. Inderdaad, waar alleen grijze gepensioneerde koppies of mensen met jonge kinderen heen gaan in de winter. Voor de één ‘niet de moeite’ om over naar huis te schrijven, de ander (ik!) vind het wel leuk om de do’s en don’ts van vakantie vieren met de kleine man vast te leggen. We hebben wel weer wat grappige, leerzame en minder plezante momenten gekend.

De vlucht duurt 4h40. En van deur tot deur ben je 10 uur onderweg. Niek is niet bepaald een jochie dat vrijwillig rustig bij je op schoot gaat zitten…..meer het type overal rücksichtslos op afstormen (zonder om te kijken) en alles nieuwsgierig ontdekken. Hij is bijna nooit verlegen en windt met een paar ondeugende blikken onbekenden om z’n vingers. Handig voor hem voor later, maar voor ons op dit moment wat ‘bewerkelijker’ zo’n ‘bedrijf’, maar zorgt weer voor hele grappige en vertederende situaties.

Een goede voorbereiding bleek het halve werk. Ik had een rugzak vol met ‘troeven’ voor onderweg. Met opstijgen en uit het raampje kijken konden we nog de eerste 15 minuten vullen, maar daarna was het nieuwtje er al snel af en moest de ‘troeven’-rugzak aangesproken worden. Flesje melk, rozijntjes eten, trekker plaatjes kijken, een sticker boekje van Cars inplakken, stickers plakken op het raam of op papa’s hoofd, boekjes lezen, zuigen op een lolly (goeie tip sis!) etc etc. Maar sjansen met de 2 jonge blommen achter ons was toch de favoriete bezigheid van Niek. Sowieso kijkt hij bij knappe meisjes nog een keertje extra om (serieus!). Na 2 uur waren we door onze troeven heen. De verveling sloeg toe en het hele vliegtuig moest het horen. Na een paar minuten had Mr. ‘ik-wil-niet-meer-stilzitten’ zich overgegeven en ging super lief met z’n trekkers en auto’s spelen. Van stuur tot spoiler, alle auto en trekker onderdelen kan hij inmiddels wel aanwijzen.

[ik snap hel-le-maal als dit soort onzin aka babytalk je niet interesseert, stop dan hier met lezen het wordt nog veel erger, de meest spectaculaire high-lights op vakantie bestaan nu even uit ‘Brrrrrroemmmmm, Hinnghinnngggg, Toettoeeeeet!!’ geluiden]

Met de bus naar het hotel, Bahia Principe in Playa Paraiso. Na heel lang vechten tegen de slaap viel Niek in de bus bij Thijs het laatste stukje in slaap. Tijdens het inchecken ontmoetten we Sophia (5jr) met haar ouders uit Engeland. Niek en Sophia hadden direct een speciale klik. Niek gooide vanuit de buggy uitdagend z’n knuffeltje op de grond waarna zij het knuffeltje weer -met ongekend veel humor voor een 5jarige- opraapte en teruggooide. Dit herhaalde zich zo’n 50 keer waardoor Niek de meest aanstekelijke baby slappe lach kreeg die we ooit van hem gehoord hadden (’s avonds laat na een reisdag van 10u!). Thijs, ik, de vrouwen van de receptie en nog wat omstanders kregen er ook spontaan de slappe lach van.

Heerlijk, korte broek aan, 22 graden, zon! Wat een verademing. Elke dag zwemmen in het zwembad en all incl. eten. Niek heeft alles geproefd van vijgen, truffels, paella, zalm, maar zure bommen en dadels waren ver uit de favoriet. Als Niek was uitgegeten mocht hij in de kinderstoel nog even spelen met z’n autootjes. Maar de deugniet was vaak al bezig om zorgvuldig z’n nieuwe slachtoffer uit te kiezen (meestal een ober of een passant) om vlak voor hun voeten ‘pardoes’ het autootje op de grond te laten vallen. Succes verzekerd! De ‘verse’ obers raapten in den beginne het autootje netjes voor Niek op maar na een paar keer werd het pure entertainment tussen Niek en de obers. Zo uitgekookt! Wij probeerden ter vergeefs ons lachen in te houden.

Je hebt vaak dat mensen stopwoordjes hebben, toch? Nou Niek zei altijd bij alles wat mooi of leuk is iets dat klinkt als ‘Oh dahhh!’. Op den duur werd het meer ‘Ohh dear!’ en zeiden we dat altijd na. Maar deze vakantie is het ‘ohh KAK!’ geworden. Verdere favorieten ‘uitspraken’ zijn: molen draaien [meulen draaaain], ‘Koe’, stoel [doehh], buiten [beuten]. Niek spreekt het nu al uit met een ‘eu’ klank, hoe vaak ik het ook verbeter. Maar Thijs zegt dat Niek tweetalig wordt opgevoed: “Nederlands en Zaans”.

Veel mensen komen het resort niet af. Zonde, want de natuur van Tenerife is echt heel mooi. We hebben een auto gehuurd en zijn naar de slapende vulkaan ‘El Teide’ gereden. Hoogste berg van Spanje (3718m). Doet denken aan een mix van Amerika en Schotland. Skitterend mooi, we reden zigzaggend omhoog naar de vulkaan! En wat een verademing, geen vogeltjes ‘aan de lucht’ dus we konden lekker tempo maken. Tot dat Niek wagenziek werd door al het geslinger in de bergen. Meestal doe ik de wat mindere eigenschappen van Niek af als “Koelemeijer genen”, maar wagenziekte moet ik voor mijn rekening nemen. Niek en de auto onder de drek, we waren door de tissues heen. Langs de weg (La Orotava) heb ik ergens aangebeld bij een huis. Een lieve Spaanse meneer kwam gelijk aan met een emmer water, doekjes, zelfs parfum tegen de stank in de auto en een klein geel schoon T-shirt voor Niek die vroeger van zijn zoon is geweest, inmiddels 37 jaar oud. Super aardig, onze held op dat moment!!

Naast wat wandelingetjes en sight-seeing zijn we naar het Loro Parque geweest. Het dierenpark bevat het grootste dolfijnenshow-aquarium van Europa, het grootste indoor pinguïnverblijf ter wereld, en de langste aquariumtunnel van Europa. Als het aan Niek lag waren we binnen 10 minuten door het hele park gesjeesd. Niek voorop en wij hollend er achteraan. Bij de Orka show werd er ingezoomd met een camera op het publiek, Niek kwam mega groot in beeld haha! Uiteraard wilde hij niet op schoot tijdens de springende orka show, maar op onderzoek uit tussen de klapstoeltjes. Eveneens bij het zwembad zien we de meeste ouders heerlijk relaxed op een bedje zitten met hun kroost. Wij hebben binnen een paar minuten alweer een kilometer in de benen (achter Niek aan rondjes om het zwembad). Verschil moet er ‘wezen’!

Na een heerlijk weekje weer de vlucht terug naar huis. In de bus slingerend naar het vliegveld ging arme Niek weer over zijn nek. Ook in het vliegtuig tot 4x aan toe. Vanuit een diepe slaap op schoot vloog het de laatste keer in een boogje tegen de hoofdleuning van de stoel voor ons. Ik heb aan de meneer op de bewuste stoel mijn excuses aangeboden en gezegd dat hij thuis z’n krullen maar moet wassen. Hij zei lachend maar met een zorgzame blik om Niek in zijn ogen dat hij dat zou gaan doen!

Gelukkig stonden om 00h00 opa en oma bij de gate ons te verwelkomen, nog een klein stukje rijden Niek, en dan Home sweet Home!